คำสั่งที่ ร.71/2553 คำร้องที่ ร.349/2552
ผู้ถูกฟ้องคดี (นายกเทศมนตรีตำบลบ้านม่วง) มีคำสั่งเทศบาลตำบลบ้านม่วง เรื่อง การเลื่อนขั้นเงินเดือนพนักงานเทศบาล ครั้งที่ 2 ประจำปีงบประมาณ 2551 ลงวันที่ 3 ตุลาคม 2551 เลื่อนขั้นเงินเดือนให้แก่ผู้ฟ้องคดีเพียง 0.5 ขั้น ผู้ฟ้องคดีได้มีหนังสืออุทธรณ์คำสั่งดังกล่าวต่อผู้ถูกฟ้องคดีโดยนางสาว ส. หัวหน้าสำนักปลัดเทศบาล เป็นผู้ลงลายมือชื่อรับไว้เมื่อวันที่ 29 ตุลาคม 2551 ซึ่งถือได้ว่าผู้ฟ้องคดีได้ร้องทุกข์ผ่านผู้ถูกฟ้องคดีตามข้อ 145 วรรคสอง ของประกาศคณะกรรมการพนักงานเทศบาลจังหวัด สกลนคร เรื่อง หลักเกณฑ์และเงื่อนไขในการสอบสวน การลงโทษทางวินัย การให้ออกจากราชการ การอุทธรณ์ และการร้องทุกข์ แต่ไม่ปรากฏว่าได้มีการวินิจฉัยเรื่องร้องทุกข์ของผู้ฟ้องคดีภายในระยะเวลา ที่ประกาศดังกล่าวกำหนด ซึ่งในกรณีนี้คือภายในสามวันทำการกับอีกเก้าสิบวันนับแต่วันที่ ผู้ถูกฟ้องคดีได้รับหนังสือร้องทุกข์ของผู้ฟ้องคดี ตามข้อ 147 วรรคสอง และข้อ 149 ของประกาศดังกล่าว คือ ภายในวันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2552 กรณีจึงต้องถือว่ามีเหตุแห่งการฟ้องคดีและผู้ฟ้องคดีได้รู้หรือควรรู้ถึง เหตุแห่งการฟ้องคดีนี้ในวันที่พ้นกำหนดระยะเวลาการพิจารณาเรื่องร้องทุกข์ ของผู้ฟ้องคดี คือ เมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2552 ผู้ฟ้องคดีชอบที่จะยื่นฟ้องคดีนี้ภายในเก้าสิบวันนับแต่วันดังกล่าว การที่ผู้ฟ้องคดีนำคดีมาฟ้องคดีต่อ ศาลปกครองชั้นต้นโดยส่งทางไปรษณีย์ลงทะเบียนซึ่งแม้จะไม่ปรากฏหลักฐานชัด แจ้งว่า ได้ส่งคำฟ้องแก่เจ้าพนักงานไปรษณีย์เมื่อวันใดแต่ก็เชื่อได้ว่าน่าจะไม่ก่อน วันที่ 18 พฤษภาคม 2552 ซึ่งเป็นวันที่ระบุในคำฟ้อง จึงเป็นการยื่นคำฟ้องเมื่อพ้นกำหนดระยะเวลาการฟ้องคดีตามมาตรา 49 แห่ง พ.ร.บ. จัดตั้งศาลปกครองฯ
ผู้ถูกฟ้องคดี (นายกเทศมนตรีตำบลบ้านม่วง) มีคำสั่งเทศบาลตำบลบ้านม่วง เรื่อง การเลื่อนขั้นเงินเดือนพนักงานเทศบาล ครั้งที่ 2 ประจำปีงบประมาณ 2551 ลงวันที่ 3 ตุลาคม 2551 เลื่อนขั้นเงินเดือนให้แก่ผู้ฟ้องคดีเพียง 0.5 ขั้น ผู้ฟ้องคดีได้มีหนังสืออุทธรณ์คำสั่งดังกล่าวต่อผู้ถูกฟ้องคดีโดยนางสาว ส. หัวหน้าสำนักปลัดเทศบาล เป็นผู้ลงลายมือชื่อรับไว้เมื่อวันที่ 29 ตุลาคม 2551 ซึ่งถือได้ว่าผู้ฟ้องคดีได้ร้องทุกข์ผ่านผู้ถูกฟ้องคดีตามข้อ 145 วรรคสอง ของประกาศคณะกรรมการพนักงานเทศบาลจังหวัด สกลนคร เรื่อง หลักเกณฑ์และเงื่อนไขในการสอบสวน การลงโทษทางวินัย การให้ออกจากราชการ การอุทธรณ์ และการร้องทุกข์ แต่ไม่ปรากฏว่าได้มีการวินิจฉัยเรื่องร้องทุกข์ของผู้ฟ้องคดีภายในระยะเวลา ที่ประกาศดังกล่าวกำหนด ซึ่งในกรณีนี้คือภายในสามวันทำการกับอีกเก้าสิบวันนับแต่วันที่ ผู้ถูกฟ้องคดีได้รับหนังสือร้องทุกข์ของผู้ฟ้องคดี ตามข้อ 147 วรรคสอง และข้อ 149 ของประกาศดังกล่าว คือ ภายในวันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2552 กรณีจึงต้องถือว่ามีเหตุแห่งการฟ้องคดีและผู้ฟ้องคดีได้รู้หรือควรรู้ถึง เหตุแห่งการฟ้องคดีนี้ในวันที่พ้นกำหนดระยะเวลาการพิจารณาเรื่องร้องทุกข์ ของผู้ฟ้องคดี คือ เมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2552 ผู้ฟ้องคดีชอบที่จะยื่นฟ้องคดีนี้ภายในเก้าสิบวันนับแต่วันดังกล่าว การที่ผู้ฟ้องคดีนำคดีมาฟ้องคดีต่อ ศาลปกครองชั้นต้นโดยส่งทางไปรษณีย์ลงทะเบียนซึ่งแม้จะไม่ปรากฏหลักฐานชัด แจ้งว่า ได้ส่งคำฟ้องแก่เจ้าพนักงานไปรษณีย์เมื่อวันใดแต่ก็เชื่อได้ว่าน่าจะไม่ก่อน วันที่ 18 พฤษภาคม 2552 ซึ่งเป็นวันที่ระบุในคำฟ้อง จึงเป็นการยื่นคำฟ้องเมื่อพ้นกำหนดระยะเวลาการฟ้องคดีตามมาตรา 49 แห่ง พ.ร.บ. จัดตั้งศาลปกครองฯ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น